Waarom spelen op het werk werknemers kan inspireren om risico’s te nemen

Terwijl 92% van de Amerikaanse werknemers het belangrijk vindt dat hun organisatie hun psychologische welzijn waardeert één op de vijf Amerikanen omschrijft hun werkplek als giftig. Dit aantal is zelfs nog hoger voor Gen Z: Eén op de drie omschrijft hun bedrijfscultuur als giftig. Misschien niet toevallig, Generatie Z is de meest raciaal diverse Amerikaanse generatiewaarbij de helft zich identificeert als niet-blank.

Wat zou deze situatie kunnen verhelpen? Psychologische veiligheid is een onder teamleden gedeelde overtuiging dat het oké is om risico’s te nemen, ideeën aan te dragen en fouten te maken zonder angst voor represailles, spot of andere negatieve gevolgen. Die veiligheid is een doel dat de moeite waard is om na te streven: uit onderzoek is gebleken dat psychologisch veilige werkplekken de teamprestaties verbeteren en een hogere kwaliteit van werknemersinteracties, meer betrokkenheid bij het werk en een grotere uitwisseling van informatie tot gevolg hebben.

Maar hoe psychologische veiligheid zich als een proces in demografisch diverse groepen ontwikkelt, is nog onvoldoende bestudeerd. Nu, een nieuw kwalitatief onderzoek laat zien hoe onderling afhankelijk, vreugdevol en spontaan groepsspel kan leiden tot een toename van de psychologische veiligheid in diverse werkteams. De bevindingen suggereren dat managers en organisaties baat zouden kunnen hebben bij het inzetten van strategieën om meer groepsgebaseerd spel te introduceren.

Volwassenen aan het spelen

Gepubliceerd in de Tijdschrift voor organisatiegedragIn 8 spelsessies met 97 deelnemers concentreerde het onderzoek zich op de manier waarop leden van de peergroup de progressie en het behoud van psychologische veiligheid beïnvloeden.

Hoe zagen deze sessies eruit? In één daarvan speelden ze een spel genaamd ‘ABC Bodies’, waarbij deelnemers en hun partners met hun lichaam het alfabet moesten vormen. Bij een andere, genaamd ‘Professor Know It All’, waren groepsleden betrokken die individuele woorden aanbrachten om een ​​samenhangende zin op te bouwen als antwoord op een vraag die anderen tijdens de sessie spontaan aan hen hadden gesteld.

Alle deelnemers werd gevraagd dagboeken te gebruiken om hun emoties, gevoelens of gedachten tijdens de spelactiviteiten te beschrijven, wat ze bij andere leerlingen zagen en hoe de context vergelijkbaar was met of verschilde van andere leerervaringen.

Via 78 dagboekaantekeningen, 56 interviews en 70 uur participerende observatie ontdekten de onderzoekers dat groepsspel de uitsluitingsdynamiek onder demografisch diverse volwassenen verstoort. Spelen moedigt hen aan om hun eigen zelfbescherming achter zich te laten en op elkaar te vertrouwen om een ​​gedeelde leuke en grillige taak te voltooien.

In een interview zei een zwarte LHBTQ+-deelnemer: “Het gaat allemaal om wat je ziet en wat grappig is op dat moment. Het sprak me aan omdat het is alsof ik elke dag probeer de principes te implementeren van het me niet echt aantrekken van wat andere mensen denken, gewoon mezelf zijn, mezelf aan tafel brengen en oké zijn met mezelf, zoals het accepteren van mezelf en anderen.

In het dagboek van een Latino-vrouw stond: ‘Ik denk dat deze les oefeningen bevat die misschien raar of ongemakkelijk lijken, maar omdat ze zo raar en ongemakkelijk zijn, heb ik zoiets van ‘eh, wat dan ook.’ Iedereen moet het doen, dus we zijn allemaal raar samen.”

En in een interview zei een blanke mannelijke deelnemer: “Als we spelen, creëert dat een soort kwetsbaarheid. Ik denk net aan een paar mensen die vorige week het spiegelspel speelden. En voordat je het weet, is het bijna alsof je iets doms of niet cools doet, iets kwetsbaars. En er is iets met de wederzijdse betrokkenheid of het wederzijdse soort van: ‘We zijn allemaal niet cool samen.’

Spelen van ik naar wij

Volgens de onderzoekers is psychologische veiligheid een bijproduct van groepsspel, omdat het risico verschuift van het individu naar het collectief. Groepsspel “zorgt ervoor dat diverse groepsleden een grotere bereidheid hebben om (1) relationele risico’s met elkaar aan te gaan en (2) elkaars relationele risico’s te ondersteunen”, leggen de onderzoekers in het onderzoek uit.

“Door het spelen van de onderling afhankelijke, vrolijke, nieuwe en spontane spellen konden diverse deelnemers hun focus verleggen van zichzelf en hun zelfevaluatie naar hun diverse partners en groepsleden”, schrijven de onderzoekers. Door afstand te nemen van het ‘egosysteem’ naar een bewustzijn van elkaar in het bredere ‘ecosysteem’, waren groepsleden in staat hun onderlinge afhankelijkheid en verbinding met elkaar te herkennen en te ervaren.

Met andere woorden: spelen had een egaliserend effect en hielp de op demografie gebaseerde hiërarchische verschillen te doorbreken. Zoals een instructeur beschreef: “De games dwingen deelnemers ertoe om niet langer op hun status te vertrouwen om door de speelervaring te navigeren.”

De bevindingen van het onderzoek hebben verschillende implicaties. Ten eerste kan spelen om het spelen leiden tot psychologische veiligheid, wat gepaard gaat met betere individuele prestaties en betrokkenheid. Ten tweede moedigt spel ongelijke anderen aan om afstand te nemen van zelfbescherming in interpersoonlijke interacties. Ten derde kunnen managers en organisaties wekelijks speciale tijd introduceren voor meer groepsgerichte spelactiviteiten in werkgroepen en projectteams.