Student 3D-model verbaast graafmachine van mysterieus oud-Egyptisch schip

Onderzoek naar scheepswrakken veroorzaakt opschudding in Oxford

door MaryAlice Bitts-Jackson

In de vijfde eeuw v.Chr. beschreef Herodotus een rivierboot die zo eigenaardig was dat het eeuwen van wetenschappelijk debat op gang bracht. De Griekse historicus noemde het een baris, en eeuwenlang kon niemand verifiëren of zijn verslag accuraat of zelfs maar waar was. Dat wil zeggen, niet totdat “Schip 17” de twijfelaars van Herodotus uit het water blies en internationaal nieuws werd.

Nu draagt ​​Hunter Omerzo ’24 bij aan het begrip van de wereld, aangezien hij het meest gedetailleerde en nauwkeurige 3D-model van een baris tot nu toe heeft gemaakt. Zijn reconstructie van Ship 17, aangewakkerd door een opdracht in de klas en gemaakt met zijn eigen 3D-printer, helpt de vragen van onderzoekers te beantwoorden. En binnenkort zal hij zijn onderzoek voortzetten aan de Universiteit van Oxford.

Het pleidooi voor 3D

Omerzo, geboren in Ohio, is een student-atleet uit Dickinson, met een dubbele major in archeologie En klassieke studies en de ontvanger van Raven’s Claw en CV Starr beurzen. Hij leerde over de baris toen hij Herodotus’ geschriften vertaalde voor een klas die werd gegeven door universitair hoofddocent klassieke studies Scott Farrington.

Omerzo repliceerde nauwgezet elk onderdeel van Schip 17 voor zijn model. Foto door Dan Loh.

Omdat hij al naar scheepswrakken was gedoken en er meer over had geleerd via een veldwerkervaring, wist Omerzo dat fysieke 3D-modellen minder gebruikelijk zijn in de maritieme archeologie dan hun digitale tegenhangers. En toen hij las over de opgraving van Schip 17 in de Nijldelta, ontdekte hij dat het enige bestaande 3D-barismodel een ruwe schatting was, gemaakt voor een BBC-documentaire. Omerzo vroeg zich af of een nauwkeuriger 3D-model onderzoekers zou helpen dit mysterieuze schip beter te begrijpen.

“Het is een beetje zoals reverse engineering werkt,” legt Omerzo uit. “Je kunt niet altijd zeggen waar een bepaald onderdeel voor is totdat je het weer in elkaar probeert te zetten.”

Deskundige aan boord!

Voor nauwkeurige metingen ging Omerzo direct naar de bron. Hij mailde Alexander Belov, een onderzoeker voor het European Institute of Underwater Archaeology (Frankrijk), dat Ship 17 opgroef. Belovs boek over de bevindingen van Ship 17, uitgegeven door het Oxford Centre for Maritime Archaeology, was Omerzo’s belangrijkste bron.

“Hunter zette de eerste baris te water sinds de tijd van Herodotus. Dit is een geweldige prestatie.” —Alexander Belov

De expert was onder de indruk. “Ik kreeg een beeld van Hunter als een zeer enthousiaste en gemotiveerde persoon met een groot werkvermogen,” zegt Belov, die niet alleen zijn gegevens stuurde, maar ook contact hield, vragen beantwoordde en advies gaf. “Niet iedereen zou zo gefascineerd zijn door de oude beschrijving van een schip en zo’n ingewikkeld en tijdrovend project ondernemen.”

Complex en kleurgecodeerd

Langzaam en zorgvuldig repliceerde Omerzo elk onderdeel van Schip 17 voor zijn 1/30-schaalmodel, tot aan de kleine pezen, en woog elk deel op schaal. Hij telde 837 onderdelen, exclusief pinnen.

Omerzo testte zijn 3D-geprinte model in Dickinsons zwembad. Foto door Hunter Omerzo.

Het kostte weken om de stukken te maken met zijn eigen 3D-printer en maanden om het model in elkaar te zetten. Zijn eerste poging was een gedeeltelijke reconstructie. Zijn tweede was compleet, met kleurcodering om de overgebleven delen van Schip 17 te onderscheiden van ontbrekende, beschadigde en onleesbare delen.

En toen was het tijd om het model in het zwembad te testen.

Om een ​​vrachtlading te simuleren, vulde Omerzo plastic zakken met .25 kilogram zand en voegde ze toe aan zijn mini-baris. Hoewel een dunne laag vloeibaar rubber het model niet volledig waterdicht had gemaakt, bleef het nog steeds goed drijven.

“Hunter bracht de eerste baris te water sinds de tijd van Herodotus”, zegt Belov, die Omerzo’s bevindingen deelde met de afdeling maritieme archeologie van de Universiteit van Oxford. “Dit is een geweldige prestatie.”

Maar wat betekent dit?

Omerzo’s project biedt nieuwe details over verschillende aspecten van de baris, en het belangrijkste is dat het laat zien dat het ontwerp goed was. Volgens Herodotus’ beschrijving had de baris geen frame. In plaats daarvan diende een enkele plank als romp, met dunne, zij-aan-zij ribben die in de rompplanken waren geplaatst. Die skeletachtige structuur bood genoeg steun voor Omerzo’s model om 4 kilogram aan vracht te dragen.

“Dat was indrukwekkend en het kwam neer op 108 metrische ton, net iets minder dan Belovs schatting van 112 metrische ton”, zegt Omerzo. “Ik mocht ook zien hoe het schip zonk, wat belangrijk is voor mijn huidige onderzoek.”

Er komen nog meer mysteries!

Het einde van dit verhaal markeert een nieuw begin: Omerzo zal zijn onderzoek voortzetten als masterstudent aan de Universiteit van Oxford. Hij kijkt ernaar uit om zijn model te verfijnen, dit keer met toegang tot het originele artefact.

Belov kijkt ernaar uit om meer te weten te komen over Omerzo’s voortgang. Hij hoopt ook ooit in contact te komen met Omerzo in Thonis Heracleion, de gezonken stad in Egypte waar Schip 17 werd ontdekt, samen met zo’n 125 oude scheepsrompen.

“Het is de grootste bekende begraafplaats van oude schepen ter wereld”, zegt Belov, “en ik hoop dat Hunter aan onze opgravingen kan deelnemen, want er zijn nog zoveel mysteries die opgelost moeten worden.”

NEEM DE VOLGENDE STAPPEN

Gepubliceerd op 16 juli 2024