ERG’s hebben bondgenoten nodig in tijden van crisis. Zo kunt u helpen.

Jamie Bergeron, Associate Director, Americas Diversity, Equity, & Inclusiveness Center of Excellence bij EY, sprak over ERG’s op de enERGize-conferentie van Catalyst in 2024. Ze adviseerde: “Ik denk echt dat het inbouwen van de manieren waarop je je voor andere ERG’s meldt, of het hebben van een crisisresponsplan als groep, een heel belangrijke onderneming is. Wanneer er iets gebeurt in het nieuws of wereldwijd dat een gemeenschap kan beïnvloeden die je ERG niet per se vertegenwoordigt, (…) wat kan je ERG dan doen en hoe kun je snel in actie komen?

“(…) Als je daar echt over nadenkt en nadenkt over wat voor soort samenwerkende bondgenoot je wilt zijn binnen de hele ERG-gemeenschap in je organisatie, is dat een investering van tijd en strategie. Ik denk dat het ons in staat stelt om authentiek te zijn en met elkaar in verbinding te staan, zodat we in die momenten van crisis niet bezig zijn met de strategie en planning.”

Een één-op-één check-in kan een groot verschil maken voor een ERG-lid dat met een crisis te maken heeft, aldus Nicole McCormick, Senior Manager – National Assignment & Indigenous News Team, CityNews, Rogers Communications. Ze zei: “Vaak denken mensen dat bondgenootschap en het ondersteunen van ERG’s een grote show moet zijn. Dat is niet zo. (…) Het kan (…) een Teams-bericht zijn. Zeg: ‘Hé, ik weet wat er op dit moment in de wereld gebeurt. Hoe kan ik je steunen?'”

Bergeron zei dat haar Business Resource Group een one-on-one check-in how-to guide had gemaakt. Ze zei: “Het lijkt erop dat het een natuurlijk onderdeel zou moeten zijn van hoe we met collega’s omgaan. Maar wat we steeds weer zien, is dat mensen bevriezen echt. Ze aarzelen echt om (…) iemand te pingen, die e-mail te sturen, naar hun bureau te lopen.” Ze herformuleerden inchecken als “een echt opzettelijke en proactieve actie die we niet alleen in tijden van collectieve nood zouden moeten opnemen, maar de hele tijd, zodat we daadwerkelijk meer verbonden zijn op echte manieren met wat we allemaal echt nodig hebben.”

Als werknemers merken dat collega’s het moeilijk hebben, zei Bergeron dat “dat geweldige kansen zijn voor een aspirant-bondgenoot om echt tactisch te worden.” Ze adviseerde dat je naast de vraag “Wat kan ik doen om je te ondersteunen?” ook kunt vragen “Wat kan ik van je bordje halen?” Bergeron gaf specifieke voorbeelden zoals “Kan ik de cateraar bellen?” “Kan ik de kamer reserveren?” “Kan ik de nieuwsbrief afdrukken?” en “Kan ik de kalenderuitnodiging versturen?” Ze zei dat dit resulteert in “het verplaatsen van een deel van die werklast naar activering, zodat de mensen in de gemeenschap zich op elkaar kunnen concentreren, op het zorgen voor elkaar, en toch kunnen doen wat gedaan moet worden.”

Bergeron merkte op dat “het vrijmaken van ruimte en tijd voor mensen op momenten dat ze hun aandacht op zichzelf, hun families of hun gemeenschappen moeten richten, een van de belangrijkste en meest impactvolle manieren is waarop we er voor elkaar kunnen zijn, één-op-één of ERG-tot-ERG.”

Misschien wel het allerbelangrijkste in een echt moeilijke tijd is om mensen een veilige plek te bieden waar ze samen kunnen zijn. Dit is McCormicks go-to-strategie in tijden van crisis. Ze zei: “Voor mij gaat het om het creëren van die veilige plek voor de emotie. Dus, hoe ziet dat eruit? Is het een smudge ceremonie voor 15 minuten? Is het gewoon een grote, eerlijke Teams-vergadering waar iedereen aan deelneemt en we ruimte geven aan de ERG die op dat moment wordt beïnvloed, tijd om te emoten. Toch? Soms hebben de voorzitter, soms leden van de ERG zoveel te zeggen, weet je wel?”