Linkshandig in een rechtshandige wereld: uitdagingen en vooroordelen
Ik heb onlangs geluncht met een vriendin en toen onze serveerster onze bestelling begon op te schrijven, zag ik dat ze linkshandig was. Omdat ik dat ook ben, ontstond er een interessant gesprek. Hoewel we veel jonger waren dan ik, hadden we soortgelijke ervaringen toen we opgroeiden. Mijn lerares in de eerste klas, mevrouw Sullivan, probeerde me te veranderen ondanks de protesten van mijn moeder. De moeder van mijn serveerster probeerde haar te veranderen ondanks de bezwaren van haar grootmoeder. We hadden er allebei moeite mee en moesten ons aanpassen, leren schrijven, onze handen verdraaien om ons aan te passen aan de rechtshandige wereld. Die schrijfoppervlakken die aan die kleine bureaus vastzaten, zaten aan de rechterkant, wat een aanzienlijke “aanpassing” vereiste voor linkshandigen. Ik ben opgegroeid met sporten als linkshandige. In sommige opzichten is dit een voordeel, maar in de meeste gevallen een grote uitdaging.
Toen ik me omdraaide naar mijn lunchgenoot, zag ik een verbaasde uitdrukking. Hij zei: “Ik heb hier nog nooit over nagedacht. Omdat ik rechtshandig ben, is het nooit eerder ter sprake gekomen.” Ons gesprek ging verder terwijl ik veel van de uitdagingen besprak waarmee ik in mijn beginjaren te maken kreeg. Ik had een baan op een grote productielocatie en op mijn eerste dag vroeg mijn manager me om de golfkar naar gebouw B te brengen en de “rechtshandige moersleutel” terug te brengen. Mijn contactpersoon bij gebouw B stuurde me naar gebouw D, enzovoort. Nadat ik 4 verschillende locaties had bezocht, drong het tot me door dat er iets niet klopte. Als linkshandige en enigszins naïeve persoon leek het alleen maar logisch dat zo’n gereedschap bestond. Pas toen ik terugkwam op mijn werkplek, kwam ik erachter dat dit onderdeel was van de “oriëntatie” van nieuwe medewerkers!
Veel dingen worden als vanzelfsprekend beschouwd. Wanneer je je naam op het register zet bij het betreden van een bedrijf, zitten de ringbanden meestal bovenaan of links, waardoor ik mijn hand moet verdraaien. Toen ik op een ochtend bij mijn lokale Starbucks zat, zag ik dat de deuren aan de rechterkant opengaan. We leven in een wereld die door rechtshandigen wordt gedomineerd, en linkshandigen moeten zich aanpassen en aanpassen om effectief te zijn.
In veel gevallen worden linkshandigen niet serieus genomen, ongemakkelijk gemaakt en zelfs gediscrimineerd. Op een veel grotere en belangrijkere schaal, denk aan leden van onze samenleving die zich moeten “aanpassen en aanpassen” om te kunnen bestaan of gewoon te kunnen overleven. Degenen die hierheen komen voor de “America Dream”, om te ontsnappen aan politieke of sociale druk in hun thuisland. Het is genoeg om je aan te moeten passen aan een nieuw land. Zovelen worden behandeld als buitenstaanders, en krijgen niet per se de beloofde kansen. We zijn een diverse samenleving, met verschillende etnische, generatie- en genderverschillen. Het is van cruciaal belang dat we onze eigen vooroordelen erkennen, aangezien onze “markt” drastisch is veranderd. Degenen die rechtshandig zijn, of “bevoorrecht”, kunnen het behoorlijk uitdagend maken voor degenen die dat niet zijn. De impact en betekenis gaan veel verder dan de ongemakken waarmee wij “linkshandigen” moeten omgaan.
