Hoe bevorderen we de steun voor queer Latino’s?

Eli Torres ondervond geen problemen met de acceptatie door zijn familie toen hij uit de kast kwam als lesbienne, eerst in de derde klas en daarna opnieuw in de zevende klas. Het was echter een ander verhaal toen Torres op 19-jarige leeftijd uit de kast kwam als transman. Zijn moeder reageerde negatief en zei dat hij ‘haar dochter had vermoord’ en dat zijn ‘vrouwelijke identiteit nu verdwenen was’. Ze veranderde van bondgenoot in iemand die consequent de verkeerde naam en het verkeerde geslacht voor Torres gebruikte, inclusief onjuiste vrouwelijke versies van Spaanse termen.

Uiteindelijk kwam het op een punt waarop Torres zijn moeder vertelde dat hij, tenzij ze haar steun aanbood, het gevoel had dat hij een einde aan zijn eigen leven zou moeten maken.

Als reactie hierop probeerde ze haar eerdere daden als gevolg van een slecht geheugen van zich af te zetten, terwijl ze paradoxaal genoeg tegen haar collega’s opschepte dat ze een ondersteunende bondgenoot was. Torres verbrak alle communicatie met haar gedurende zes maanden.

Tijdens de scheiding onderging ze een complete transformatie, maar de familie steunde haar nog steeds niet volledig.

“Er zijn dingen die ze nog steeds niet begrijpt, maar tegelijkertijd noemt ze me tenminste bij de juiste naam of spreekt ze me aan als een tio inplaats van een tia aan familie”, zei Torres. “Maar ik word nog steeds als een vrouw behandeld, er wordt van mij verwacht dat ik stil ben en er wordt geen rekening gehouden met mijn mening tijdens familiegebeurtenissen.”

Torres ervoer zijn hele leven stigmatisering vanuit de samenleving vanwege zijn identiteit. Als gevolg daarvan verwondde hij zichzelf jarenlang en was hij bijna zijn hele adolescentie onder toezicht van zelfmoord. Torres groeide op in een overwegend blanke buurt en worstelde ook met de uitdagingen die voortvloeien uit de kruising van zijn Latino- en queer-identiteiten, en met de manier waarop zijn leeftijdsgenoten hem zagen.

Zowel LHBTQ+ als Latino zijn kan het stigma rond queerness versterken dat jonge mensen ervaren vanuit hun families en de samenleving. Dit kan resulteren in gevoelens van isolatie, schaamte en angst voor afwijzing, waardoor ze worden ontmoedigd om steun te zoeken en daardoor hun mentale en fysieke welzijn worden beïnvloed.

Om dit probleem aan te pakken is het van cruciaal belang dat Latino-families en de samenleving een sfeer van acceptatie, educatie en open dialoog cultiveren die de identiteit van LGBTQ+-individuen valideert.

De impact van het LGBTQ+-stigma

Volgens een 2019 papierLHBTQ+ Latino-jongeren worden geconfronteerd met aanzienlijke uitdagingen die geworteld zijn in het racisme dat ingebed is in onze sociale structuren, en de druk om zich te conformeren aan rigide genderrollen. Deze moeilijkheden zijn vooral uitgesproken voor gekleurde LHBTQ+-jongeren, die te maken krijgen met een groot aantal elkaar kruisende vormen van structureel stigma. Dit omvat discriminatie van mensen die niet heteroseksueel, cisgender of blank zijn, waardoor een gelaagde uitdaging ontstaat voor hun identiteit en geestelijke gezondheid.

Cultuur kan voor extra stress zorgen, zoals bevooroordeelde religieuze overtuigingen die LHBTQ+-individuen veroordelen en hun gevoel van verbondenheid en acceptatie ondermijnen. Alles bij elkaar leidt deze omgeving van vooroordelen vaak tot verhoogde niveaus van depressie, angst en zelfs zelfmoordgedachten onder LHBTQ+ Latino-jongeren.

“De terugkerende, ogenschijnlijk kleine traumatische ervaringen waarmee LGBTQ+ Latino-jongeren dag in dag uit worden geconfronteerd, hebben een diepgaande impact op hen”, zegt Francesco Cerminara, erkend huwelijks- en gezinstherapeut in San Francisco. “Als therapeut is mijn prioriteit in de kamer het humaniseren van de persoon, wat hem uiteindelijk de hoop geeft dat er iets anders mogelijk is.”

Het snijpunt van deze structurele stigma’s wordt vaak over het hoofd gezien in discussies over discriminatie, maar wordt vooral duidelijk wanneer jongeren ook te maken krijgen met vooroordelen en afwijzing door hun families.

A Studie uit 2008 ondervroeg 224 blanke en Latino LGBTQ+-volwassenen van 21 tot 25 jaar over hoe ouders en verzorgers reageerden op hun LGBTQ+-identiteit toen ze adolescenten waren. Er werd ook gevraagd naar verschillende aspecten van hun gezondheid, waaronder geestelijke gezondheid, middelenmisbruik en risicovol seksueel gedrag.

Het onderzoek benadrukte de cruciale rol die ouders en verzorgers spelen bij het vormgeven van de gezondheid van LGBTQ+-jongeren. Degenen die tijdens de adolescentie vaker werden afgewezen door hun familie, hadden aanzienlijk meer kans op zelfmoordpogingen, depressies, drugsgebruik en onbeschermde geslachtsgemeenschap. Latino-mannen rapporteerden het hoogste aantal negatieve gezinsreacties op hun seksuele geaardheid.

Hoewel stigmatisering en afwijzing van familieleden de geestelijke gezondheid in gevaar kunnen brengen, kunnen ze ook interne barrières opwerpen die LHBTQ+ Latino-jongeren ervan weerhouden hulp te zoeken. A 2020 studie interviewde 38 zwarte en bruine LGBTQ+-volwassenen van 18 tot 25 jaar. Het doel was om hun ervaringen met geestelijke gezondheidszorg te begrijpen, met de nadruk op de uitdagingen waarmee ze werden geconfronteerd en de steun die ze kregen.

Een belangrijk thema dat uit de interviews naar voren kwam, was het gevoel van schaamte dat sommige deelnemers ervoeren over zowel hun psychische symptomen als hun LGBTQ+-identiteit. Deze schaamte werd verergerd door de manier waarop LGBTQ+-identiteiten historisch gezien als abnormaal of problematisch werden gezien. Als gevolg hiervan stelden veel mensen het zoeken naar of doorgaan met behandeling in de geestelijke gezondheidszorg uit.

“Mensen denken: oh, naar een therapeut gaan, een psycholoog, een psychiater, es voor locomotieven (is voor gekke mensen)”, zegt Carmen Aceves-Iñiguez, een gediplomeerde huwelijks- en gezinstherapeut in Oakland, Californië. “Er is ook enige schaamte en verlegenheid om toe te geven dat je je geest of je emoties niet kunt beheersen, en dat is waar veel van dat stigma vandaan komt.”

Vanwege een gebrek aan steun van hun families hadden veel van de jongvolwassenen in het onderzoek een groter verantwoordelijkheidsgevoel voor hun eigen geestelijke gezondheidszorg. Ze worstelden met een gebrek aan informatie over wanneer en hoe ze toegang konden krijgen tot de geestelijke gezondheidszorg die ze nodig hadden, waardoor het voor hen moeilijker werd om hulp te krijgen. Voor sommige mensen diende deze zelfgestuurde verantwoordelijkheid om voor hun welzijn te zorgen echter als een coping-mechanisme om met al het stigma waarmee ze te maken kregen, om te gaan.

Het bevorderen van draagvlak en acceptatie

Acceptatie en steun spelen een cruciale rol in het welzijn van mensen uit seksuele minderheden, vooral van hun ouders en verzorgers.

Nog een onderzoek uit 2020 ontdekte dat wanneer ouders kinderen uit seksuele minderheden accepteren, de kinderen doorgaans een beter welzijn hebben en minder risicovol gedrag vertonen. Omgekeerd leidt afwijzing door ouders vaak tot verhoogde symptomen van depressie en angst.

Het onderzoek verdiepte zich in het bijzonder in de ervaringen van vijf Latino-vaders in de VS tijdens hun reis naar het accepteren van de seksuele minderheidsidentiteit van hun kind. Het doel was om de culturele waarden en overtuigingen bloot te leggen die het acceptatieproces van deze vaders vormden.

Een belangrijk thema dat naar voren kwam, was hoe specifieke culturele waarden de acceptatie onder Latino-vaders bevorderden. In de context van Latino-families spelen bijvoorbeeld twee prominente culturele waarden een rol: familismo En resp. Familismo onderstreept het belang van eenheid en steun binnen het gezin resp benadrukt respectvolle communicatie en het behouden van vertrouwen in relaties. Bij kinderen van seksuele minderheden kunnen deze waarden aanvankelijk op gespannen voet staan: Familismo moedigt vaders aan om prioriteit te geven aan gezinsbehoeften en eenheid resp begeleidt hen om hun kinderen met waardigheid en respect te behandelen, waardoor acceptatie wordt bevorderd.

In moeilijke tijden wenden Latino-families zich vaak tot hun religieuze of spirituele overtuigingen voor begeleiding, conflictoplossing en een positief perspectief. Dit proces vereist echter het verzoenen van die lang gekoesterde culturele waarden en overtuigingen, zoals familismo En respmet de identiteit van hun kind.

“Dus wat ga je doen? Niets. Je moet van ze houden. Je moet ze willen en ervoor zorgen dat ze het gevoel krijgen dat ze jouw kinderen zijn. Ze zijn van jou. Je moet het accepteren. Er bestaat geen twijfel over en er is geen andere oplossing. Elke andere oplossing zou onmenselijk zijn”, zei een vader.

Machismo, een gendernorm die Latino-mannen associeert met agressief gedrag, het vermijden van vrouwelijkheid, fysieke weerbaarheid en emotionele terughoudendheid, beïnvloedt ook de acceptatie van vaders van hun kinderen. Een vader kan bijvoorbeeld een manier vinden om zich door te laten inspireren machismo om de verzorger en beschermer van hun kind te zijn. In essentie houdt acceptatie in dat ouders een manier vinden om hun kinderen uit seksuele minderheden te omarmen, op een manier die aansluit bij hun culturele waarden en die positieve relaties bevordert.

Bovendien bleek de praktische stap van het verkrijgen van toegang tot hulpmiddelen die zijn afgestemd op de behoeften van hun kind en de seksuele minderheidsidentiteit van groot belang bij het ondersteunen van het acceptatietraject van de vaders.

Een andere vader zei: “Ik begon informatie op te zoeken over (seksuele identiteit). Blijkbaar . . . er is ook geen handleiding voor vader zijn. Ik ben niet opgegroeid met een vader, dus het was een beetje moeilijk voor mij.”

Het stigma overwinnen

Het omarmen van diversiteit, begrip en het waarderen van de identiteit van LHBTQ+ Latino’s kan het stigma bestrijden, en gezinnen en de samenleving kunnen door deze inspanningen een omgeving creëren die emotioneel welzijn, zelfacceptatie en persoonlijke groei bevordert.

“Als Latino-families hun LHBTQ+-jongeren openlijk accepteren en steunen, zendt dat een krachtige boodschap van liefde en bevestiging uit”, aldus Aceves-Iñiguez. “Het stelt jonge individuen in staat een sterk gevoel van eigenwaarde en zelfvertrouwen te ontwikkelen, wat leidt tot betere gezondheidsresultaten, en veerkracht op te bouwen tegen de uitdagingen waarmee ze te maken kunnen krijgen als gevolg van maatschappelijke vooroordelen.”