Van Dickinson tot debuutroman

Alejandro Heredia ’16 deelt zijn reis op Cogan Alumni Fellowship Talk

door Alex Sonfield ’25

Alejandro Heredia ’16 is onlangs teruggekeerd naar het Dickinson College als dit jaar Cogan Alumni Fellow. Hij sprak met studenten en faculteit over schrijven, identiteit en leven na de universiteit. In een levendige discussie onder leiding van professor van Creatief schrijven Susan PeraboHeredia, een schrijver en een gemeenschapsorganisator, deelde hoe zijn ervaringen bij Dickinson zijn reis vormden om zijn debuutroman te publiceren, Loca.

Voor Heredia, Loca is een diep persoonlijke roman. Veel van zijn inspiratie kwam van zijn ouders, Dominicaanse immigranten die hem leerden over veerkracht, gemeenschap en identiteit. Hij sprak over hoe hun worstelingen en ervaringen in de Verenigde Staten de hoofdpersonen van de roman, Sal en Charo, twee beste vrienden beïnvloedden die hun plaats in de Bronx probeerden te vinden naarmate de jaren 2000 naderden.

“Ik ben geboren uit arme mensen en was van plan een heel bijzonder leven te leiden,” dacht Heredia. “Door de ongevallen van het leven en mijn ouders die heel, heel hard werkten, was ik in staat om te ontsnappen aan het lot dat voor me was aangelegd.” Zijn roman vangt zowel de ontberingen als de geneugten om deel uit te maken van een immigrantengemeenschap, vooral een waar ras en queerness extra lagen van complexiteit toevoegen.

Heredia heeft Dickinson gecrediteerd om hem te helpen groeien als zowel schrijver als een denker. Hij beschreef de Engels Thesis seminar als een belangrijk moment in zijn ontwikkeling. De ervaring gaf hem ruimte om ideeën te verkennen en zijn eigen stem te ontwikkelen. “Het is zo’n geschenk om te horen: ‘Hé, je bent echt slim. Hier zijn twee semesters waar u enkele parameters hebt, enkele begeleiding. Ga nu je eigen ding doen, ” zei hij. Deze creatieve vrijheid werd de basis voor zijn schrijfcarrière.

Tegelijkertijd benadrukte hij dat zijn tijd in Dickinson meer was dan academici. Als student was hij zeer betrokken bij het campusleven, leidde hij meerdere studentenorganisaties en pleit hij voor verandering. Terugkijkend gaf hij toe: “Ik heb zoveel tijd besteed aan het proberen de wereld te repareren dat ik wou dat ik mezelf soms gewoon een student had laten zijn.” Zijn advies aan de huidige studenten was om een ​​evenwicht te vinden-voordeel van de kansen van Dickinson, terwijl het ook tijd is om te leren, groei en zelfzorg.

Een van de meest boeiende delen van het gesprek was de gedachten van Heredia over schrijven als een politieke daad. Hij erkende dat schrijven een politieke impact kan hebben, maar hij duwde ook terug tegen het idee dat alleen schrijven activisme is. “Literatuur is niet het protest. Het is niet de gemeenschappelijke tuin of universele gezondheidszorg, ‘zei hij. “Het is literatuur.” Hij erkende echter ook dat goed schrijven mensen kan inspireren om actie te ondernemen. “Lezen is een begin, geen einde,” legde hij uit, terwijl hij studenten aanmoedigde om kritisch te denken en zich bezig te houden met de wereld buiten de pagina.

Heredia deelde ook hoe schrijven hem hielp zichzelf te begrijpen. Als jongere schaamde hij zich vaak voor delen van zijn identiteit – Dominicaanse, queer en van de Bronx. Maar door te schrijven Locahij vond trots op die dingen. “Door deze roman te schrijven stelde me in staat om alle mooie en uitdagende dingen te zien over waar ik vandaan kom zonder weg te schaden van de waarheid,” zei hij.

Op de vraag welk advies hij had voor aspirant -schrijvers, was Heredia eenvoudig. “Zoek je schrijfpraktijk uit,” zei hij. Hij benadrukte dat elke schrijver zijn eigen proces moet ontwikkelen, door te beslissen op welk tijdstip van de dag ze het beste schrijven om te leren hoe ze kunnen doorgaan, zelfs wanneer zelftwijfel binnenkomt.

Hij drong er ook bij studenten op aan om veel te lezen, niet alleen moderne boeken, maar ook oudere werkt. “Onze hele samenleving is opgezet zodat je afgeleid bent van je leven,” zei hij. “Draai zo nu en dan de telefoon uit en lees van minstens 50 jaar geleden iets.”

Toen de avond ten einde liep, sprak Heredia over het belang van gemeenschap, iets dat hij zowel in Dickinson als daarbuiten vond. Hij dacht na over zijn tijd als een Posse Scholar En hoe dat ondersteuningssysteem hem hielp te slagen. “Posse heeft mijn leven op zoveel manieren gered,” zei hij en herinnerde zich hoe zijn collega’s hem steunden toen hij het het meest nodig had.

Zijn bezoek was een herinnering aan de blijvende impact van de Engelse afdeling van Dickinson en de Cogan Fellowship. Het programma blijft de vele paden benadrukken waartoe een Engelse graad kan leiden. De reis van Heredia van student tot gepubliceerde romanschrijver dient als een inspiratie en bewijs van de kracht van het vertellen van verhalen, veerkracht en het vinden van de eigen stem.

Het Cogan Alumni Fellowship -programma is genoemd ter ere van Eleanor Coganter ere van haar buitengewone toewijding aan levenslang leren en aan de studie van de Engelse literatuur.

Neem de volgende stappen

Gepubliceerd 26 februari 2025