Epische Emily Dickinson-collectie komt naar het college

Honderden eerste drukken, unieke exemplaren brengen literatuur tot leven

door MaryAlice Bitts-Jackson

Toen ze het theater binnenkwam, was Ann Hooff Kline ’59, P’87, erop gebrand om een ​​favoriete acteur op het podium te zien optreden. Tegen het einde van de wedstrijd was haar enthousiasme vermenigvuldigd en was een spannend nieuw hoofdstuk in haar leven begonnen.

Actrice Julie Harris speelde Emily Dickinson in het toneelstuk en het spoorde Ann aan om zich drie decennia lang te verdiepen in het leven en werk van de dichter. In de loop der jaren verzamelde Ann een thuisarchief van ongeveer 700 items gerelateerd aan Emily Dickinson. En nu vindt deze buitengewone collectie een nieuw thuis op Dickinson College, waar studenten worden uitgenodigd om een ​​literaire pionier op een frisse en directe manier te ervaren.

“Het is ongebruikelijk dat een liberal-arts college als Dickinson eerste edities van Emily Dickinson heeft. De Engelse afdeling is dolgelukkig”, zegt Claire Seiler, professor Engels.

Een gepassioneerde zoektocht

Ann Hooff Kline verzamelde een collectie van ongeveer 700 Emily Dickinson-gerelateerde items. Ze schonk ze onlangs aan het college. Foto door Dan Loh.

Emily Dickinson werd in Amerika nog niet veel onderwezen toen Ann een student was Engels hoofdvak aan een college dat toevallig de achternaam van de dichter draagt. Mooi, sociaal en leergierig, ontmoette Ann Bob Kline ’58, P’87, een recordhoudende student-atleet, in Dickinsons bibliotheek. Ze raakten bevriend door hun gedeelde snelle humor en liefde voor het buitenleven en trouwden een week na haar afstuderen.

Terwijl Bob de ladder in de financiële wereld beklom, voedde Ann hun kinderen op (dochter Laura ’87 en kleinzoon Drew ’28 behoren tot de vele Dickinsonians in de familie Kline). Ze zijn verbonden gebleven met de universiteit als vrijwilligers en leden van de Old West Society.

Ann nam deel aan Julie Harris’ Philadelphia-enscenering van De Belle van Amherst in 1976. Ze was meteen betoverd door die weergave van Emily Dickinsons onafhankelijke geest, en door de telegramachtige gedichten die Dickinson schreef. “De gedichten hadden een vitaliteit en een mysterie,” herinnert Ann zich. “Ik realiseerde me dat als ik ze wilde begrijpen, ik Emily Dickinson moest begrijpen, haar tijd en plaats, wat ze leuk vond, wat ze las.”

‘Het ding met veren’ delen

Ann las gulzig. Ze trok naar archieven en naar Emily Dickinsons geboorteplaats. Hoe meer ze leerde, hoe meer ze de intellectuele en artistieke moed en het rijke innerlijke leven van de dichter waardeerde. “Hoewel ze veel verdriet had en veel schreef over grote vragen – natuur, spiritualiteit, oorlog, dood, leven – is haar werk over het algemeen hoopvol,” voegt Ann toe. “Ik voelde me ermee verbonden en ik vond er veel vreugde in.”

Om die vreugde te delen, gaf Ann educatieve lezingen in een op maat gemaakte taffeta-jurk, vergelijkbaar met een jurk die te zien is op de enige bekende foto van de dichter. Anns optredens omvatten een jubileumpresentatie voor de Emily Dickinson International Society, waar Harris aanwezig was. (Ann ontmoette Harris nog twee keer, waaronder in Dickinson, waar Harris de 2001-prijs van het college accepteerde Kunstprijs.)

Fysieke objecten kunnen interessante informatie overbrengen die gedigitaliseerde tekst niet kan. Een voorbeeld: deze delicate omslagillustratie voldoet aan de genderregels van die tijd—en verhult de krachtig non-conformistische ideeën binnenin. Foto door Dan Loh.

Ondertussen bouwde Ann haar thuisarchief op, door boekwinkels en antiquariatenbeurzen af ​​te struinen en handelaren op pad te sturen om gerelateerde boeken, tijdschriften en ephemera te vinden. Ze bewaarde de collectie in de kinderkamer van haar zoon, die ze inrichtte met replica’s van Emily Dickinsons bed en bureau.

De collectie bestaat uit:

• publicaties die eerste drukken van enkele van Emily Dickinson’s vroegste gepubliceerde gedichten bevatten
• foto’s van en brieven van en aan familieleden en vrienden van Dickinson
• biografieën en nieuwsberichten
• stenen van het landgoed Dickinson
• boeken die Emily las en muziek die ze hoorde
• materialen met betrekking tot haar geboorteplaats en de universiteit die haar grootvader had opgericht en waar ze lessen volgde
• voorwerpen die doen denken aan het tijdperk waarin ze leefden, zoals geld uit de jaren 1880.

Er zijn ook materialen die uniek zijn voor de verzamelaar. Deze omvatten Anns wasafdrukken van grafstenen van de familie Dickinson; haar door 1848 geïnspireerde jurk en de toespraken die ze erin hield; en daguerreotypieën die Ann heeft gepast met foto’s van familieleden van Emily Dickinson. Een door Bob opgericht fonds stelt het college in staat om het Dickinson-archief te promoten, de collectie uit te breiden en items te vervangen en professioneel te restaureren indien nodig.

Als we door het oculair van een stereoscoop uit die tijd kijken, zien we foto’s van het landgoed van de familie Dickinson. Foto door Dan Loh.

Hoe zullen studenten het gebruiken?

De collectie arriveerde deze maand in Dickinson’s Archives & Special Collections. Seiler merkt op dat het een comfortabel thuis vond bij Dickinson, dankzij de sterke punten van de Engelse afdeling op het gebied van poëzie, literaire productie en tekstgeschiedenis. Vijf literatuurprofessoren van Dickinson verweven Emily Dickinson al met hun lessen, en meerdere gebruiken archiefmateriaal om literair leren te verlevendigen.

Professor Carol Ann Johnstonheeft bijvoorbeeld studenten in contact gebracht met een eerste editie van Verloren paradijs; ze geeft ook praktische lessen over boek geschiedenis. Universitair docent Chelsea Skalak gebruikt archiefmateriaal in lessen over middeleeuwse manuscripten. Seilers studenten zien en voelen Harlem-renaissance werken.

Er is een lange rij Dickinsonians in de familie Kline. Hierboven (van links) poseert de jongste toevoeging, Drew ’28, met zijn grootouders, Bob ’58 en Ann ’59; hoogleraar Engels Claire Seiler; en vader Frederick. Foto door Dan Loh.

Deze professoren weten dat tastbare archiefstukken studenten fascineren die vaak alleen literatuur op een scherm op de universiteit tegenkomen. En er zijn lessen die alleen de fysieke werken kunnen bieden. Zo stelt Anns collectie studenten in staat om eerste edities van vroeg gepubliceerde werken te zien en vast te houden. Sommige zijn voorzien van bloemenillustraties, wat duidt op conformiteit met de gendernormen van die tijd, op een manier die Emily’s gedichten, die zich verdiepen in “onvrouwelijke” thema’s zoals de dood, vaak niet deden.

Dit archief belicht ook een ongewone publicatiegeschiedenis, aangezien Emily Dickinson nooit rechtstreeks om publicatie heeft gevraagd. Slechts ongeveer een dozijn van haar bijna 2000 gedichten, ingezonden door vrienden en zwaar bewerkt, werden tijdens haar leven gepubliceerd. Haar volledige verzameling werd postuum ontdekt en in de loop van de tijd gepubliceerd. Anns verzameling volgt die geschiedenis van haar oorsprong tot het moderne tijdperk.

Ten slotte creëren de gedichten zelf rijke interdisciplinaire mogelijkheden. Deze werken uit de tijd van de Burgeroorlog, die conventies pronken en genres vormen, verbinden hedendaagse studenten met actuele thema’s, waaronder gelijkheid, empathie en verdeeldheid in de Amerikaanse samenleving.

Een persoonlijke touch

Bob ’58 en Ann Hooff Kline ’59 gaven Anns collectie in de bekwame handen van Jim Gerencser ’93 (links). Foto door Dan Loh.

Jim Gerencser ’93, adjunct-decaan voor Dickinson’s Archieven en speciale collectiesmerkt op dat Dickinson normaal gesproken geen boekencollecties accepteert, maar dat het archief van Ann te bijzonder en nuttig was om te laten liggen.

“Er zijn waardevolle eerste edities in deze collectie, maar wat mij het meest opvalt is de manier waarop Ann deze materialen gebruikte – het leven dat ze eraan gaf,” voegt Gerencser toe. “Het is niet alleen een collectie van Emily Dickinson-gerelateerde materialen, maar ook een collectie die het unieke perspectief van een alumna en haar werk en passie door de decennia heen vertegenwoordigt.”

Seiler is het daarmee eens en zegt dat de afdeling Engels het verhaal van deze oud-student van Dickinson zal delen. Zij had geen formele opleiding gevolgd en creëerde en documenteerde een schitterende collectie, allemaal uit liefde voor schoonheid en een onverzadigbare passie voor leren.

“Ann is Emily Dickinson gaan waarderen omdat haar geest en hart openstonden voor een interart-ervaring. Het is zo’n Dickinson-verhaal – ik krijg tranen in mijn ogen als ik eraan denk,” zegt Seiler. “We zijn zo dankbaar en we zullen deze collectie in veel klassen gebruiken. Het gaat zo leuk worden.”

NEEM DE VOLGENDE STAPPEN

Gepubliceerd op 5 september 2024