Hoe ik me voel als niet-zwarte vrouw
Terwijl ik hier letterlijk met tranen in mijn ogen zit en dit schrijf, ben ik woedend over de sociale onrechtvaardigheden die in de Verenigde Staten plaatsvinden. Ons land is gegrondvest op de principes van vrijheid en rechtvaardigheid voor iedereen. Dat is in ieder geval wat mijn ouders nastreefden toen ze in de jaren 60 hun thuisland Cuba verlieten met mijn oudere zus die toen nog geen twee was. Ik herinner me dat mijn zonen me als peuters vroegen wat ik voor werk deed. Hoe leg je uit dat je een consultant bent voor positieve actie en gelijke kansen op werk voor een vierjarige? Het enige wat ik kon zeggen was dat ik bedrijven hielp mensen goed te behandelen. Toen ze ouder werden en meer over positieve actie begonnen te horen, vertaalden ze wat ik deed als “Mam, je helpt zwarte mensen en latino’s aan werk.” Hoewel dat niet helemaal klopte, begonnen ze tenminste te begrijpen dat mensen van kleur obstakels tegenkomen die mensen die niet van kleur zijn, over het algemeen nooit helemaal zullen begrijpen.
Ik ben woedend
dat zelfs wanneer videobanden bewijs tonen van politiegeweld gericht op Afro-Amerikanen, bewijs van raciale profilering dat plaatsvindt en EEOC-schikkingen die plaatsvinden omdat organisaties de andere kant opkijken terwijl het management opzettelijk verbaal en soms fysiek iemand lastigvalt omdat hij of zij een persoon van kleur is, dat mensen proberen met mij te argumenteren dat er evenveel onrecht bestaat voor mensen van alle huidskleuren. Ook al ben ik Hispanic, omdat mijn huidskleur licht is, mijn haar steil is, mijn ogen blauw zijn en ik een vrouw ben, zal ik nooit weten hoe het is om DWB te zijn die “rijdt terwijl je zwart bent” of WWB die “wandelt terwijl je zwart bent” – uitdrukkingen die ik leerde kennen nadat ik vrienden van mij die Afro-Amerikaans zijn hartverscheurende verhalen hoorde vertellen over hun persoonlijke ervaringen toen ze door de politie werden aangehouden terwijl ze in hun mooie auto reden in een mooie buurt, alleen vanwege de kleur van hun huid.
Ik voel me verdrietig. Ik voel me verdrietig omdat mijn hart breekt voor het kwaad dat bestaat in sommige mensen in deze wereld die racistisch zijn of vooroordelen hebben tegen mensen van kleur. En ik ben verdrietig dat sommige van deze mensen ervoor kiezen om negatief te reageren op hun standpunten ten opzichte van mensen die er anders uitzien dan zij. Ik weet niet wat de oplossing is om daadwerkelijk verandering in de wereld ten goede te brengen. Elke gelegenheid waar ik disrespect, wreedheid of onrecht voor me zie, grijp ik de kans om er op een kalme maar gezaghebbende manier tegenin te gaan. Tot nu toe leken de overtreders berouwvol. Maar veranderde het hun hart en daden ten opzichte van degenen die er anders uitzien dan zij? Ik kon alleen maar bidden dat dat gebeurde. Ik kan alleen maar blijven opstaan en geen stille toeschouwer zijn als er om me heen onrecht plaatsvindt. Anders zou ik een statement maken dat racisme, vooroordelen en het toestaan dat stereotypen generatie na generatie worden doorgegeven acceptabel zijn. En dat is het absoluut niet!
Ik ben voorzichtig en bang.
Ik wil helpen in de strijd tegen onrecht, maar vanwege mijn huidskleur word ik geplaagd door mensen die op mij lijken, omdat ze zelf onrecht hebben gevoeld door zwarten en mijn empathie verdienen. Hoewel ze mijn welsprekende en statistisch onderbouwde argumenten voor de noodzaak van gelijkheid en respect voor iedereen hebben gehoord, luisterden ze niet echt naar wat ik te zeggen had. En ik ben voorzichtig, want als ik me uitspreek tegen onrecht, maak ik me zorgen dat ik niet de juiste woorden gebruik om de situatie duidelijk uit te drukken en de zaken erger te maken omdat ik iemand heb beledigd door de term ‘Afro-Amerikaan’ of ‘Zwart’ te gebruiken, omdat sommigen de voorkeur geven aan het ene woord boven het andere.
ik ben gewond
want hoewel ik er niet uitzie als de mannen en vrouwen die onlangs stierven toen ze dat niet hadden moeten doen omdat ze zwart of Afro-Amerikaans waren, geef ik er wel om. Ik wil dat de sociale onrechtvaardigheden die plaatsvinden stoppen. Ik wil gelijke kansen op de werkvloer en op scholen. Ik wil dat mensen van kleur in elke buurt kunnen rijden of in de mooiste winkelcentra kunnen winkelen en niet door winkelbedienden als verdachte criminelen worden aangevallen of gevolgd. Ik wil dat de wereld een plek bereikt waarop we elkaar precies zo zien als we eruit zien, maar we omarmen die verschillen en nemen de tijd om verder te kijken dan die verschillen, lang genoeg om het individu te leren kennen en een oordeel te vormen over of ze goed zijn. Het doet me pijn omdat, hoe oprecht ik ook ben in mijn pijn voor alle mensen die onrecht hebben ondervonden vanwege ras, kleur, religie, geslacht, seksuele geaardheid, genderidentiteit, handicap, veteranenstatus, nationale afkomst of een andere classificatie, er nog steeds mensen zullen zijn die niet geloven dat ik om ze geef, alleen vanwege de kleur van mijn huid. En dat is gewoon niet eerlijk.
———————————————- ———————————————- —————-
OVER DE AUTEUR:
Julia is afgestudeerd aan de University of New Orleans, waar ze een Bachelor of Science-graad in General Business Administration en een Master of Business Administration behaalde. Ze heeft ook een Master of Arts in Professional Counseling van Liberty University, waar ze met onderscheiding afstudeerde.
Ze werd in 2016 door de gouverneur van Louisiana benoemd tot de Louisiana Commission on Human Rights. Ze heeft een Professional in Human Resources-certificering van het HR Certification Institute, is een Society of Human Resources Professional Certified Professional, is een Certified Disability Recruiter van The Sierra Group, is een Certified Employment Law Specialist van Columbia Southern University, is een Certified Affirmative Action Professional van de American Association for Access, Equity and Diversity en is een Certified Diversity Professional via het Institute for Diversity Certification.
Lidmaatschappen van professionele organisaties omvatten de Louisiana Liaison Group (LLG) waar ze in 2007 en 2008 diende als President en nog steeds in het bestuur zit; Society for Human Resource Management; New Orleans SHRM waar ze van 2007-2011 Diversity Chairperson was; Society for Diversity, en is lid en voormalig Personnel Committee Chair voor de American Association for Access, Equality, and Diversity waarvoor ze maandelijks bijdroeg aan hun EEO Tips-sectie van hun e-mailpublicatie en online en face-to-face presentaties heeft gegeven. Ze zit ook in de redactieraad van INSIGHT into Diversity.
