Viering van zwarte schittering | Dickinson College

Forellententoonstelling en programma’s eren baanbrekende kunstenaars

door MaryAlice Bitts-Jackson

Toen de baanbrekende tentoonstelling Two Centuries of Black American Art in 1976 meer dan 200 werken van zwarte kunstenaars en ambachtslieden in de nationale schijnwerpers zette, doorbrak het culturele barrières en veranderde het ons begrip van zwarte en Amerikaanse kunst. Bijna een halve eeuw later herinnert een nieuwe tentoonstelling zich dit keerpunt en deelt de vreugde met een nieuwe generatie.

The Legacy of Two Centuries of Black American Art is nu te zien in The Trout Gallery. Het is een ode aan de zwarte kunst en cultuur en een eerbetoon aan de tentoonstelling uit 1976, de levendige gemeenschap van zwarte kunstenaars die daarin centraal stond en de manier waarop hun werk de Amerikaanse kunstwereld nog steeds beïnvloedt.

Terwijl de meeste werken een onderdeel van de permanente collectie van The TroutZes daarvan zijn uitgeleend door het Philadelphia Museum of Art, dankzij de genereuze steun van het Art Bridges Cohort Program.

Het aankondigen van een mijlpaal

Curator David Driskell nam zijn eigen kunstwerk niet op in zijn baanbrekende tentoonstelling uit 1976. Maar de Trout-tentoonstelling uit 2024 plaatst zijn litho “The Bassist” uit 2006 op een prominente plek. Het werk werd aan Dickinson geschonken door Darlene Morris.

Het eerste werk in de tentoonstelling is een litho van David Driskell, de baanbrekende kunstenaar en wetenschapper die de tentoonstelling uit 1976 cureerde.

“Hij nam zijn eigen werk niet op in zijn tentoonstelling omdat hij zich richtte op het opbeuren van andere zwarte kunstenaars”, zegt Ella Layton ’26, een van de drie studenten die samen met het galeriepersoneel aan de programmering van tentoonstellingen werkten, samen met Hadley D’Esopo ’23postdoctoraal onderzoeker in museumonderwijs, en Eden Sanville ’24, postdoctoraal kunstenaar-in-residentie.

Bezoekers kunnen ook genieten van werken van grote figuren, waaronder Henry Ossawa Tanner, de eerste internationaal bekende Afro-Amerikaanse kunstenaar; Dox Thrash, de uitvinder van de carborundum-druktechniek; en Carlton Moss, directeur van Frederick Douglass: Het huis op Cedar Hill (1953) en Harlem na middernacht (1934). Andere opmerkelijke kunstenaars die in de show vertegenwoordigd zijn, zijn Margaret Burroughs; Elizabeth Catlett, Allan Rohan Crite, Jacob Lawrence, Romare Bearden, Hale Woodruff, Alma Thomas, William Henry Johnson en Clementine Hunter.

“Deze kunstenaars interacteerden met elkaar. Ze bezochten elkaars kunstopeningen en zagen elkaar op kinderfeestjes,” zegt Trout-stagiaire Kiersten Kahn ’26. “Ze lazen en bespraken dezelfde werken.”

Om deze reden bevat de tentoonstelling een tentoonstelling van gerelateerde literaire artefacten, verzameld uit Dickinson’s Archives & Special Collections. Kahn en Layton, beiden twee hoofdvakken in Engels En Afrikaanse studiesleverden waardevolle perspectieven op de literatuur en leverden een bijdrage aan de interpretatieve tekst.

Gemeenschap vieren

Publieke evenementen proberen op verschillende manieren de ervaring van bezoekers met de tentoonstelling te verdiepen.

Layton (midden) en Kahn (rechts) poseren met Hadley D’Esopo ’23, post-baccalaureaat fellow in museumonderwijs, op een Art on the Farm-evenement, waar ze reclame maken voor aankomende evenementen in The Trout Gallery. Foto met dank aan The Trout Gallery.

Summer Community Day, gehouden op 7 juli en mede gesponsord door The Trout en Hope Station, biedt rondleidingen door openbare tentoonstellingen, evenals livemuziek en op kunst gerichte activiteiten. Het omvatte ook een showcase van lokale zwarte bedrijven.

Op 9 november organiseert The Trout een symposium met experts over Driskell en zijn werk. En in de komende weken en maanden zullen pop-upkunstevenementen, ondersteund door een Learning and Engagement Grant van Art Bridges, praktische workshops op pad sturen. Nadat deelnemers meer te weten zijn gekomen over de zwarte kunstenaars die in de tentoonstelling vertegenwoordigd zijn, worden ze uitgenodigd om hun eigen werk in een vergelijkbare stijl te maken.

Layton en Kahn plannen een extra herfstcampusevenement dat gezamenlijk wordt gepresenteerd door de afdelingen Africana studies en Engels en The Trout. Een van de belangrijkste dingen die ze willen benadrukken, is de verscheidenheid aan stijlen en thema’s die zwarte kunstenaars uit het verleden en heden omarmen.

“Zwarte mensen, inclusief zwarte kunstenaars, maken deel uit van een gemeenschap, maar ze zijn ook individuen,” zegt Layton. “Terwijl mensen worstelen met de ingewikkelde geschiedenis van zwarte kunstenaars in Amerika, hoop ik dat ze zien dat er veel soorten zwarte kunstenaars zijn en veel manieren waarop ze hun kunst maken.”

Ze voegt toe dat ze energie krijgt van de mogelijkheid om een ​​gesprek over het onderwerp op gang te brengen en wat ze in de lessen leert, op de campus en daarbuiten te belichten. Kahn is het daarmee eens: “In de les leren we dat Africana-studies een activistische opleiding is: alles wat we leren, moet in de praktijk worden gebracht. Dit is een coole en impactvolle manier om dat te doen.”

NEEM DE VOLGENDE STAPPEN

Gepubliceerd op 9 juli 2024